Ο παράδεισος δεν είναι τελικά ούτε κάτι ουτοπικό, ούτε κάτι ακριβό... ίσως είναι λίγο μακρυά αλλά αξίζει...
Τι κι αν οι μέρες μας ήταν λίγες... τι κι αν γυρίσαμε με τα πόδια πρησμένα από άγνωστες αιτίες... Τι κι αν μυρίσαμε τα πόδια του μισού αραβικού πληθυσμού, τι κι αν γυρίσαμε με αναπηρικά καροτσάκια στα αεροδρόμια και μια σακούλα χάπια... Όλα ξεχνιούνται βλέποντας φωτογραφίες από τον παράδεισο της Ταϊλάνδης... Οι καρχαρίες, οι χελώνες, τα παπαγαλόψαρα και τα χιλιάδες κοράλλια έχουν την μαγική ιδιότητα να σε κάνουν να λησμονείς οτιδήποτε αρνητικό ακόμη και μέσα από τις φωτογραφίες τους...
Το δύσκολο πάντως μετά από ένα ταξίδι δεν είναι η επιστροφή, ούτε η προσαρμογή στην καθημερινότητα... Είναι η αναμονή για το επόμενο...
Τι θα απογίνουμε τώρα χωρίς Jameson; και δεν μιλάμε για το πασίγνωστο, εύγευστο ιρλανδικό ουϊσκι αλλά για την τρισμέγιστη Jenna, η οποία αποφάσισε να αποσυρθεί από τη βιομηχανία...(μία είναι η βιομηχανία... ;) )... Ήδη αφαίρεσε την προσθετική στήθους της (κλαψ κλαψ...) και αποφάσισε να ασχοληθεί με την σειρά ρούχων της καθώς και το βιβλίο κόμικ που εκδίδει όπως αναφέρει και η daily telegraph... Οι φήμες που αναφέρουν πως πάσχει από ανορεξία λόγω του πρόσφατου χωρισμού της, καθώς και αυτές για τη σχέση της με λευκό εξαγώμενο προιόν της Κολομβίας μας αφήνουν παγερά αδιάφορους, καθώς για όλους εμάς τους παραδοσιακά "χειρονακτικούς" τύπους η Jenna θα είναι για πάντα η καλύτερη...
"Τα χρόνια που περάσανε σ' αφήσανε πληγές, κουβάλαγες το τώρα σου και σ' άλλες εποχές" τραγουδάει ο Νικόλας στο media player και το μπουκάλι Jameson κοντεύει στη μέση. Τα δάχτυλα κιτρινισμένα κρατάνε ένα ακόμη prince. Νύχτα δύσκολη, σαν τη χθεσινή... μόνος στο σπίτι να σκέφτεσαι... "Μεσάνυχτα και ταξιδεύεις δίχως πλευρικά, σκιάζεσαι μήπως στο γιαλό τα φώτα σε προδίνουν..." Φταις και το ξέρεις... έχει δίκαιο και το γνωρίζεις κι αυτό... "όλο τον κόσμο γύρισες μα τίποτα δεν είδες"... Νιώθεις τον Καββαδία να σε γνωρίζει καλύτερα από εσένα... Η θεωρία είναι το όπλο το δυνατό, η πράξη η πανωλεθρία... Προσπαθείς να βρεις αιτίες και τις μπερδεύεις με δικαιολογίες... Ακόμη και τις σκέψεις σου τις εκθέτεις σε blog μήπως και βρεθεί κάποιος άλλος να σε δικαιολογήσει... Ο Αλκίνοος σε καρφώνει αλύπητα "με τόσα ψέμματα που ντύθηκαν οι λέξεις, πως να σου πω το σ'αγαπώ να το πιστέψεις" και για πρώτη φορά νοιώθεις η φωνή του να χάνει τη μελώδια της και να γίνεται κραυγή ακριβώς δίπλα από το αυτί σου... " Δεν το αντέχω...
μέθυσα... καληνύχτα...
υ.γ όταν φτάνεις στο σημείο να νοιώθεις ένα τσουβάλι με σκατά, είναι τρομερή ικανοποίηση να αντιλαμβάνεσαι πως απλά δεν έχεις κάνει μπάνιο...
Δεν ήμουνα ποτέ παιδί σαν τ' άλλα ποτέ δεν είχα δεί με το δικό τους βλέμμα. Τα πάθη μου - ένα υπόγειο ρέμα κι οι θλίψεις μου απο πηγές μονάχες. Τραγούδησα χαρές που μόνος είχα ζήσει κι αγάπησα ό,τι δεν είχαν αγαπήσει. Παιδί ακόμα - στην αυγή της θύελλας - είχε φανεί απ' του καλού και του κακού τα βάθη το μυστικό μου, που κανείς δεν είχε μάθει... και η αντάρα, που στα μάτια τα δικά μου πάνω στον καταγάλανο ουρανό υψώθηκε σαν δαίμονας μπροστά μου.
Η μέρα που έπεσε η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα.. Η μέρα που διαλέξαμε εγώ και ο Μήτσος να βουλιάζουμε σε αμέτρητα λίτρα αλκοόλ... Εδώ και κάμποσα χρόνια η μέρα αυτή μας έβρισκε στην Ίο.. Η ημέρα της απόλυτης παρακμής στα καλοκαίρια της αποθέωσης της νεανικής μας ματαιωδοξίας... Η ημέρα οπού τα πάντα επιτρέπονται... Η μέρα που το διακοπικό "έταιρον ήμιση" παρουσιαζόταν σαν γιατρός σε μεθυσμένες τουριστριούλες και πρότασε τα γεννητικά του όργανα ως φάρμακο για τα σπυράκια στη γλώσσα... Η μέρα που στο far out η ποσότητα amstel υπερίσχυε στις φλέβες μας αυτή του αίματος... Η μέρα που στο "Johnny's Electric" έπαιζε Dead Kennedys "California Uber Alles" και το "΅SI SEΡOR!, la revoluciσn, ΅SI SEΡOR!, ΅SI SEΡOR!, somos la revoluciσn," και χανόμασταν με τεκίλα ντόπιας παραγωγής... Η μέρα που όλοι είναι "ασφαλίτες" και θέλουν το κακό μας...
Τα χρόνια όμως πέρασαν κι εγώ λάκισα... μεγάλωσα, ξεπουλήθηκα και ξεπούλησα την γοητεία αυτής της παρακμής... Τώρα πλέον νοσταλγείς... Διηγείσαι ιστορίες για "τότε"... Κανονίζεις τις διακοπές σου λοξωκοιτώντας το νησάκι ανάμεσα στη Νάξο, την Σαντορίνη και τη Σίκινο αλλά δεν έχεις την δύναμη να "κλέψεις" κάποιες μέρες... Μπαίνεις στο τριπάκι των "νορμάλ" διακοπών με το επιχρυσομένο καμουφλάζ του κάμπινγκ και της εναλλακτικής προσέγγισης κάποιων όχι και τόσο mainstream νησιών... Στα ίσια όμως δεν φτουράνε μία μπροστά σε αυτά που συμβολίζει το συγκεκριμένο νησί την συγκεκριμένη ημέρα...
Αδερφέ και φίλε Μήτσο πέρα από το ευχαριστώ για τα αξέχαστα καλοκαίρια ωφείλω και μια συγνώμη γιατί εγώ λάκισα πρώτος... It's Only Rock 'N' Roll A nd Then You Die
Είναι ντροπή να χαρακτηρίζονται τόσο άσχημα τα συμπαθή πλάσματα του ζωικού βασιλείου. Οι άνθρωποι, και συγκεκριμένα οι ένστολοι υπ-άνθρωποι δεν πρέπει να συγχαίονται με τα ευγενή ζώα...
Κανένα ζώο δεν χτυπά το άλλο για ευχαρίστηση...
Κανένα ζώο δεν κρύβεται πίσω από τη στολή του για μα ικανοποιήσει τα προσωπικά του συμπλέγματα...
Η μαλακία δεν υπάρχει στην ζωή των ζώων... σε οποιανδήποτέ της μορφή...
