Cafe Gallery-Κοζάνη
Χώρος ιερός, μυστηριακός...
Εκεί που ο Άσιμος συναντά τον Lou Reed και ο Jim Morrison τον Πουλικάκο... εκεί που η μπύρα guiness δημιουργεί ιψενικό τρίγωνο με την kaiser και το jameson...
Ατελείωτες νύχτες που ξεκινούν από προσπάθεια λύσης των υπαρξιακών μας αδιεξόδων και καταλήγουν στο αναπάντητο ερώτημα, πως λεγόταν η αρχηγός πάπια στο Niels Holgerson...
Στη μια γωνία του μπαρ εγώ με τον Μήτσο και τον Κώστα... Στο χέρι από μια guinness μπύρα, πικρή όσο η μοναξιά - ανακουφιστική όσο η κουβέντα με φίλους...
Απέναντι ανάμεσα σε πυκνό σύννεφο καπνού ο Γιώργος ο "Λάβας"... το αφεντικό γαρ... τότε δυνάστης της παιδικής μας αθωώτητας, φίλος καρδιακός τώρα... Στο χέρι συνήθως ένα ποτήρι Jameson ¨τίγκα¨ στο νερό, εννίοτε μια kaizer μικρή... Τον ξέρεις όσο κανέναν άλλο κι ας μην του έχεις μιλήσει ποτέ...
Το cafe Gallery σου δίνει την αίσθηση οτι έχει δική του υπόσταση και ύπαρξη... νοιώθεις το bar να σε αγκαλιάζει σαν φίλος... σαν πραγματικός ζωντανός φίλος πέρα από τους γύρω σου... Είτε είσαι ανάμεσα σε εκατό γνωστούς είτε μόνος σε μια γωνία θα σε πλησιάσει, θα σου μιλήσει και στο τέλος θα σε κερδίσει... θα σε κάνει να το ερωτευτείς, να το αγαπήσεις... και σίγουρα δεν θα σε αφήσει να το ξεχάσεις... Η λήθη δεν ταιριάζει στο gallery... είναι έννοια ταυτόσημη με τη φιλία, την πραγματική διασκέδαση, τον προβληματισμό, τον έρωτα αλλά όχι με τη λήθη...
Δεν του πάει η λήθη...
