Τέχνη χωρίς κονόμα ίσον σάμαλι χωρίς τελάρο...

...κι αν η Microsoft έφτιαχνε χάμπουργκερ;

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Η Θύρα-7 γεννήθηκε σε πούλμαν και σε τραίνα

τ'αδέρφια μας χαθήκαν γι'αυτήν το '81

μπάτσοι - δικαστές - πολιτικοί - ρουφιάνοι

Η ΘΥΡΑ-7 ΜΟΥΝΟΠΑΝΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ!!!

Κράτα ρε φίλε γέρα!!!

Πετράκη εμείς είμαστε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, όχι ΠΑΕ Ολυμπιακός

ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ. ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΘΥΡΑ 7 ΕΙΜΑΣΤΕ. ΕΠΕΙΔΗ Η ΘΥΡΑ 7 ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΓΑΥΡΟΥ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΣΟΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΜΕ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΚΟΠΗΚΑΜΕ ΨΥΧΙΚΑ. ΕΠΕΙΔΗ Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ (ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗ ΘΥΡΑ 7 ΟΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ) ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΨΗΛΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΨΗΛΑ.

ΕΠΕΙΔΗ ΕΝΑΣ ΚΑΚΟΣ 'Η ΕΚΑΤΟ ΚΑΚΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΡΩΣΟΥΝ. ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΝΕΝΑΣ OLYMPIACOS ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙ. ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΕΣ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ.

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ. ΕΠΕΙΔΗ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΩΝ ΠΕΤΡΙΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ - ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΥΡΙΩΣ. ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΤΙΤΛΩΝ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ ΚΟΚΚΑΛΗ, ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ, ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΝΙΚΟ.

ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΠΑΔΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝΕ (ΠΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ) - Η ΘΥΡΑ 7 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΡΥ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ.

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΓΑΒΡΟΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΤΥ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ...

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΚΟΜΑ ΛΕΜΕ ΗΡΕΜΑ & ΩΡΑΙΑ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ.....

ΗΜΑΣΤΑΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΥΡΑ 7 ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ

ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ....

ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ (ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΠΟΥΘΕΝΑΔΕΣ) ΜΠΟΡΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΚΙΜΗ ΤΟΥΣ...

Το κείμενο ανήκει στο σύντροφο Takounas.

Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.

Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη.

Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι,
που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά·
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.

Κάτι που θα 'κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,
που αβρές μαθήτριες τα' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν
με κάποιον τρόπο που, όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ.

Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.
Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.

Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
- Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,
τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,
κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.

Οι πολιτείες οι ξένες θα μας δέχονταν,
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
κι εγώ σ' αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.

Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε
παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,
για τους αστερισμούς ή για τα κύματα,
για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες.

Όταν πυκνή η ομίχλη θα μας σκέπαζε,
τους φάρους θε ν' ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ' ακούγαμε,
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε.

Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει·
εσείς τσιγάρα «Κάμελ» να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ.

Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,
- μια γριά σ' ένα πολύβοο καφενείο -
μια αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,
κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.

Και μια βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,
θα δείτε - ίσως - τη Γκρέτα να επιστρέψει.

Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα 'ναι ποιητικότερο και πι' όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα;

Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.

Η μόνη μου παράκληση όμως θα 'τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,

για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.

Ν. Καββαδίας

Πόσες φορές σκέφτηκες πως δεν ανήκεις εδώ;
Πόσες φορές αισθάνθηκες πως ίσως να ανήκεις αλλού;
Πόσες φορές ένοιωσες πως δεν ανήκεις πουθενά;
Πόσες φορές είδες την πόρτα σαν εμπόδιο;
Πόσες φορές την είδες σαν την πύλη για μακρυά;
Εγώ ανήκω έξω από την πόρτα,
είτε αυτή είναι εδώ, είτε μακρυά...

(flyefta)

Χώρα ορφανή από δημοκρατία...

Το πρόβλημα της βίας λύθηκε στην ελλάδα, για άλλη μια φορά με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο. Καταργούνται οι σύνδεσμοι φιλάθλων... Το φασιστοειδές υποκείμενο που ηγείτε του υφυπουργείου Αθλητισμού, μετά το νόμο που αφαιρεί από τους οπαδούς τα στοιχειώδη δικαιώματα της έφεσης και της αναστολής, καταστρατηγεί για άλλη μια φορά το σύνταγμα και απαγορεύει το δικαίωμα του "συνεταιρίζεσθαι" που είναι θεμελιώδες από το πρώτο ακόμη σύνταγμα της ελλάδας! Εύγε!!!

Εύσημα πρέπει να δωθούν και στα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης αυτού του τόπου, που καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες να πείσουν το μέσο μ@λάκα έλληνα πως για όλα υπάρχει η λογική του τσουβαλιού.. Είναι πραγματικά φαιδρό να βλέπεις δημοσιοκάφρους που φωτογραφήθηκαν να πετάνε μπουκάλια σε αθλητές να έχουν λόγο και άποψη ενάντια στη βία... Είναι γελοίο να αναφέρετε ως λύση το παράδειγμα της Αγγλίας και της θάτσερ από άτομα που δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να μάθουν τι λέει ο νόμος της "σιδηράς κυρίας" που επικαλούνται... γιατί αν ήξεραν δεν θα τον ανέφεραν... Γιατί κανένας σύνδεσμός οπαδών δεν έκλεισε από εκείνο το νόμο.. γιατί τα επεισόδια δεν σταμάτησαν στην Αγγλία παρά μόνο μεταφέρθηκαν στους δρόμους κι όχι στα γήπεδα... γιατί το πρώτο άρθρο του νόμου αυτού απαγορεύει στα μμε να δείχνουν εικόνες από επεισόδια...

Ευγέ και σε σένα μαλάκα έλληνα μαζοχιστή ηδονοβλεψία που γουστάρεις να βλέπεις να σου βιάζουν το μυαλό, την αισθητική, την τσέπη κτλ κάθε απόγευμα στις 8:30 καθώς καταβροχθίζεις με μανία την μακαρονάδα σου... Εύγε μαλάκα ωχαδερφιστή που μένεις αμέτοχος σε όλα αυτά "που δεν σε αφορούν"... Εύγε ονειροπαρμένε νεόπλουτε γραψαρχιδιστή που πηγαίνεις κάθε πρωί στη δουλειά σου και δεν σε νοιάζει αν ο διπλανός σου δουλέυει ανασφάλιστος για 600 ευρώ.. Αλήθεια αυτή δεν είναι βία;

ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΛΑΚΕΣ!!!